Θίασος για… οπωροκηπευτικά

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Άνευρη αλλά κατά διαστήματα απολαυστική. Θλιβερή αλλά και διασκεδαστική. Άτεχνη και ταυτόχρονα θεαματική. Η κυβέρνηση-θίασος δίνει τις τελευταίες της παραστάσεις. Και ο θιασάρχης επικεφαλής του θιάσου Λουκάς Παπαδήμος προσπαθεί να πείσει, ακόμα, για τον ρόλο του.

Ο επικεφαλής του θιάσου (φωτο eurokinissi)

Πλήρης η αποτυχία. Αποτυχία απέναντι στους πανίσχυρους πιστωτές. Αποτυχία και απέναντι στο κοινό (των πολιτών), που το έχει κλειδώσει μέσα στην αίθουσα του θεάτρου και το υποχρεώνει να παρακολουθεί αλλά και να συμμετέχει στην απίστευτη παράστασή του.

-Πότε θα γίνουν εκλογές, να ξεκλειδώσουν οι πόρτες και να βγούμε έξω στον καθαρό αέρα; Φωνάζουν οι θεατές.

Ο Ράιχενμπαχ και η Αριστερά στο ίδιο σταυροδρόμι

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

(δημοσιευμένο στο http://monopressgr.wordpress.com/)

Ώρα Ελλάδας, ή ώρα Ράιχενμπαχ; Το ερώτημα αυτό προβάλλει ενώπιον της κάλπης ο Αλέξης Τσίπρας, στον οποίο ωστόσο η Ιστορία προβάλλει ένα άλλο ερώτημα, εξίσου κρίσιμο: είναι έτοιμη η Αριστερά να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όμοιο μ’ εκείνο στο οποίο βρέθηκε πριν από εξήντα οκτώ χρόνια με την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές;

Ο Ράιχενμπαχ στο επίκεντρο (foro eurokinissi)

Προφανώς η πρόκληση θα ήταν ισχυρότερη, αν η Αριστερά βρισκόταν ενωμένη ενώπιόν της, και συγκροτημένη διεκδικούσε την ευθύνη για την αλλαγή πορείας από την εξαθλίωση στην ανάπτυξη και την προκοπή. Δεν είναι. Μπορεί στο σύνολό της να διεκδικεί ποσοστά που φλερτάρουν με το 40%, αλλά ο κατακερματισμός της θολώνει το όνειρο να πάρει τα ηνία της

Το ΠΑΣΟΚ ανήκει στην οικογένεια Παπανδρέου

Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που ξέρουμε από παλιά. Από την ίδρυσή του. Τότε, το 1974, ο Ανδρέας ήθελε ένα δικό του κόμμα. Δεν ήθελε να ελέγχεται από κανέναν Μαύρο ή Ζίγδη και γι’ αυτό δεν δέχτηκε την ανασύνταξη και τη μετεξέλιξη της Ένωσης Κέντρου. Για τον ίδιο λόγο δεν ανέχθηκε στη συνέχεια τον έλεγχο από τη Δημοκρατική Άμυνα, και τη διέγραψε.

Οι αδερφοί Παπανδρέου

Το κράτησε στα χέρια του και στην απόλυτη κυριαρχία του όσο ζούσε. Ακόμα κι όταν αρρώστησε βαριά, κανείς δεν τολμούσε να του ζητήσει να παραιτηθεί. Ήταν πρωθυπουργός και χαροπάλευε στο Ωνάσειο.

Εθνική αναξιότης

Ούτε μνήμη εθνική έχουν, ούτε συνείδηση πατριωτική. Δεν έχουν καν ντροπή. Αλλιώς θα αποσύρονταν στην αφάνεια, πριν καν τολμήσουν την ταπείνωση.

Η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως το βράδυ της Παρασκευής 9 Μαρτίου του… σωτηρίου έτους 2012, με απόφαση του ISDA, όπως άλλωστε αναμενόταν μετά την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης. Αυτό κατάφερε η κυβέρνηση, το οποίο υποτίθεται ότι απέτρεπε με όλες τις ενέργειές της από τον Οκτώβριο του 2009 και με την υποταγή της στην τρόικα από την άνοιξη του 2010. Και το «πιστωτικό γεγονός» επισημοποιήθηκε και τα CDS καταβάλλονται, με απίστευτα επαχθέστερους όρους από αυτούς που θα ίσχυαν αν εξ αρχής κήρυττε η χώρα πτώχευση, δεμένη πισθάγκωνα, πέραν όλων των άλλων, και στο αγγλικό δίκαιο.

Γιώργου Μπαλάφα, φωτογραφίες από την κατοχή

Η Ελλάδα χρεοκόπησε εν χορδαίς και τυμπάνοις. Πανηγυρικοί από τον αμετροεπή Βενιζέλο και τον διαπραγματευτή των διεθνών τοκογλύφων Παπαδήμο. Ύμνοι από τα μέσα ενημέρωσης, που ως αυλητρίδες χορεύουν στο ρυθμό των τραπεζών, δέσμια στις χρηματοδοτήσεις τους. Οργή στους πολίτες. Χλευασμός από τον διεθνή Τύπο, με τη γαλλική εφημερίδα Le Monte να περιγράφει σε πηχυαίο τίτλο της το δράμα: «Η Ελλάδα πέτυχε τελικά την πτώχευσή της», καρφί στο μάτι των ελληνικών εφημερίδων που δεν…

Τι ετοιμάζονται να ψήσουν;

Κάτι ψυλλιάζονται στην Κουμουνδούρου για δημοσκοπικά μαγειρέματα σ’ αυτούς τους πονηρούς καιρούς. Είδαν περίεργα πράγματα σε κάποιες μετρήσεις (δηλαδή οι θεοί να τις κάνουν μετρήσεις) και χτυπούν την καμπάνα. Ο Κώστας Πουλάκης, υπεύθυνος της Επιτροπής Ερευνών και Μελέτης Δημοσκοπήσεων και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της ΣΕΔΑ Σπύρο Ζαβιτσάνο, ευγενική πλην προειδοποιητική:

«Λαμβάνω την πρωτοβουλία να σας αποστείλω την παρούσα επιστολή εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στα ελληνικά πολιτικά πράγματα το τελευταίο διάστημα.

Ο πολιτικός καιάδας και το εθνικό ανάθεμα

Αν ήταν απλώς η χειρότερη κυβέρνηση, έστω και όλων των εποχών, δεν θα υπήρχε πρόβλημα τόσο σοβαρό και επώδυνο. Οι εσωτερικοί κραδασμοί και η κοινωνική αντίσταση θα την έριχναν σε ταχύτατο χρονικό διάστημα, θα ακολουθούσαν εκλογές, και ο τόπος θα τραβούσε πάλι το δρόμο του. Με κόπο, αλλά θα τον τραβούσε.

Ειλικρίνεια,πίστη και όραμα

Είναι η κυβέρνηση που έχει καταδικάσει τη χώρα στην εξαθλίωση και την υποδούλωση στον ξένο παράγοντα. Είναι η κυβέρνηση που συσσωρεύει τόσα δεινά, τα οποία έχει να ζήσει η κοινωνία από την εποχή του εμφυλίου. Η περίοδος της χούντας μπροστά της μοιάζει με μικρή περιπέτεια, μια δοκιμασία που κόστισε την ελευθερία για ένα χρονικό διάστημα, διώξεις αντιφρονούντων, βασανισμούς απάνθρωπους σε ορισμένες περιπτώσεις,

Ο βιοπαλαιστής Γιάννης Ραγκούσης

Είναι να μη βγει από τα ρούχα του; Τέτοιο παιδί, σαν τον Γιάννη τον Ραγκούση έχουμε πολλά; Βιοπαλαιστής, μεροκαματιάρης και αυτοδημιούργητος, έπεσε στα νύχια των αρπαχτικών του τάχαμου ανεξάρτητου Τύπου και της αντικειμενικής Ενημέρωσης, και τον κατασπάραξαν.

Κι έγινε βουλευτής, υπουργός, κλπ... foto:eurokinissi)

Τι έκανε το παλικάρι; Πήρε μέσω της συζύγου του ένα δανειάκι από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ή κάτι τέτοιο), για ένα διαμερισματάκι των 200 τετραγωνικών όλα κι όλα-τόσα φαίνονται στο συμβόλαιο, τόσα λέμε-και το κάνανε θέμα, τα παλιόπαιδα. Κι ας το ξόφλησε αμέσως μόλις έπιασε δουλειά.

Ο Τζέφρι στρέφει τα πυρηνικά της Μόσχας προς την Αθήνα

Το κατάφερε και αυτό ο Τζέφρι με συνεργό την κυβέρνηση Παπαδήμου; Δύσκολο δεν θα ήταν γι’ αυτόν, αλλά σίγουρα αποτελεί είδος πολιτικής τόλμης (ή εγκληματικής αφέλειας): Να καταστήσει την Ελλάδα στόχο της Ρωσίας, επειδή έτσι το θέλουν οι σκληροπυρηνικοί θερμοκέφαλοι της Ουάσινγκτον, όπως προκύπτει από δημοσίευμα της defencenet.gr.

Η απειλή του τρόμου

Με δυο λόγια, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτός του ότι:

-Έμπλεξε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ...

-Άναψε το φιτίλι στην πυριτιδαποθήκη του ευρώ...

-Άνοιξε τις ορέξεις των εθνικιστών Γερμανών της Μέρκελ να προχωρήσουν σε νέα απόπειρα κατάκτησης της Ελλάδας (για να προκαλέσει στη συνέχεια την απελευθερωτική έφοδο των Αγγλοαμερικάνων με λίρα-δολάριο)...

Τ’ ακούς Αντωνάκη;

Άσχημα τα νέα από τον Αντωνάκη. Βλέπει στις δημοσκοπήσεις να πείθει όλο και λιγότερους νεοδημοκράτες για το αξιόχρυσον της κωλοτούμπας και παθαίνει πανικό. Βλέπει να υποχωρεί η χάρη του στις δημοτικότητες και τον πιάνουν ημικρανίες. Ναυαγεί η προσδοκία του να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της ΝΔ με τα εγκαίνια κιόλας των επιθέσεών του εναντίον της Αριστεράς, και πνίγεται στην απελπισία.

Φωνάζει, χτυπιέται, απειλεί θεούς και δαίμονες, αλλά η μόνη φωνή που ακούει να του αποκρίνεται είναι «σκασμός Αντωνάκη». Ακριβώς. Γιατί ο Αντωνάκης δεν μπορεί πια ούτε πείσει αλλά ούτε και να εκβιάσει απειλώντας «θα πάρω το καπελάκι μου και θα φύγω».

Μια εγκυμοσύνη… δυο μηνών

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη


Δυο μήνες το πολύ. Τόσοι μας μένουν μέχρι να μιλήσει η κάλπη, αν βεβαίως δεν ανατραπούν οι προγραμματισμοί του Μεγάρου Μαξίμου, της Συγγρού και της Ιπποκράτους, που τρέχουν τώρα να προλάβουν τα χειρότερα.

Συννεφιασμένες σκέψεις (φωτο eurokinissi)

Τα χειρότερα για τους ίδιους. Ώστε να έχουν άνεση για να φέρουν τα χειρότερα για τον πολίτη, την κοινωνία ολόκληρη και τη χώρα. Έχουν υπογράψει συμβόλαια και έχουν δώσει λόγο στους δανειστές, να προχωρήσουν στο απροχώρητο. Γνωστά αυτά τοις πάσι πλέον, κι ο κόσμος-πολύς κόσμος-δεν δείχνει διατεθειμένος να φάει κουτόχορτο. Υπάρχουν και οι αμετανόητοι βεβαίως.