Εθνική αναξιότης

Ούτε μνήμη εθνική έχουν, ούτε συνείδηση πατριωτική. Δεν έχουν καν ντροπή. Αλλιώς θα αποσύρονταν στην αφάνεια, πριν καν τολμήσουν την ταπείνωση.

Η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως το βράδυ της Παρασκευής 9 Μαρτίου του… σωτηρίου έτους 2012, με απόφαση του ISDA, όπως άλλωστε αναμενόταν μετά την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης. Αυτό κατάφερε η κυβέρνηση, το οποίο υποτίθεται ότι απέτρεπε με όλες τις ενέργειές της από τον Οκτώβριο του 2009 και με την υποταγή της στην τρόικα από την άνοιξη του 2010. Και το «πιστωτικό γεγονός» επισημοποιήθηκε και τα CDS καταβάλλονται, με απίστευτα επαχθέστερους όρους από αυτούς που θα ίσχυαν αν εξ αρχής κήρυττε η χώρα πτώχευση, δεμένη πισθάγκωνα, πέραν όλων των άλλων, και στο αγγλικό δίκαιο.

Γιώργου Μπαλάφα, φωτογραφίες από την κατοχή

Η Ελλάδα χρεοκόπησε εν χορδαίς και τυμπάνοις. Πανηγυρικοί από τον αμετροεπή Βενιζέλο και τον διαπραγματευτή των διεθνών τοκογλύφων Παπαδήμο. Ύμνοι από τα μέσα ενημέρωσης, που ως αυλητρίδες χορεύουν στο ρυθμό των τραπεζών, δέσμια στις χρηματοδοτήσεις τους. Οργή στους πολίτες. Χλευασμός από τον διεθνή Τύπο, με τη γαλλική εφημερίδα Le Monte να περιγράφει σε πηχυαίο τίτλο της το δράμα: «Η Ελλάδα πέτυχε τελικά την πτώχευσή της», καρφί στο μάτι των ελληνικών εφημερίδων που δεν…

πρόλαβαν την απόφαση προφανώς λόγω του προχωρημένου της ώρας (ήταν περασμένες 8μμ), για να μην στεναχωρήσουν τον Βενιζέλο.

Για ποιο επίτευγμα είναι άραγε υπερήφανος ο κυβερνών πολιτικός κόσμος; Για την παγκοσμίως πρωτότυπη χρεοκοπία, με την οποία επιτεύχθηκε η πληρωμή των πιστωτών; Για την εκποίηση του εθνικού πλούτου; Για την εγκατάσταση ξένων ανθυπάτων στον τόπο, οι οποίοι θα επιβλέπουν το έργο της καταστροφής; Για την καταρράκωση του κοινωνικού ιστού; Για τις στρατιές των ανέργων και απελπισμένων ανθρώπων, που συνεχώς ενισχύονται από νέες στρατιές ομοιοπαθών; Για τα πεινασμένα παιδιά; Για τους έντρομους νέους που αναζητούν την επιβίωση στους δρόμους της ξενιτιάς; Για την εξαθλίωση της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, των άλλων μεγάλων πόλεων και της υπαίθρου; Είναι υπερήφανος που έφερε εις πέρας το αρχικό σχέδιο δήωσης του τόπου. Προδότες που διεκδικούν επαξίως τον χαρακτηρισμό «εθνική αναξιότης». Όρος που για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει τους συνεργάτες των ναζί κατακτητών κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Και τον απέκτησαν με την υπ’ αριθμόν 1 (και ακολούθως υπ’ αριθμόν 6) Συντακτική Πράξη της ελεύθερης πια πολιτείας:

-Όσοι, κατά την κατοχή, ανέλαβαν σχηματισμό κυβέρνησης.

-Όσοι διατέλεσαν υπουργοί.

-Όσοι κατείχαν δημόσια θέση και έγιναν συνειδητά όργανα του εχθρού ή διευκόλυναν το έργο του.

-Όσοι «ανέλαβαν υπηρεσία πλησίον αρχών κατοχής και ενήργησαν κατά τρόπο πιεστικό για τον λαό».

-Όσοι κατέδωσαν στον εχθρό Έλληνες ή συμμάχους, που συμμετείχαν στην αντίσταση ή βοήθησαν τον συμμαχικό αγώνα.

-Όσοι προβήκανε σε πράξεις βίας.

-Όσοι ήταν πληροφοριοδότες του εχθρού.

-Όσοι παρεμπόδισαν ελληνική ή συμμαχική ενέργεια.

-Όσοι με την οικονομική τους συνεργασία με τον εχθρό προκάλεσαν ζημιές στον ελληνικό λαό.

-Όσοι εν γένει «συνεργάσθηκαν με τον εχθρό κατά τρόπο ανάξιο Έλληνος πολίτη και έθιξαν την εθνική αξιοπρέπεια, διευκολύνοντας το έργο των αρχών κατοχής».

Πόσα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν διακρίνουν και τους σημερινούς δωσίλογους; Τα περισσότερα. Λείπουν μόνο τα αδικήματα που αφορούσαν, τότε, τις πράξεις εναντίον των συμμάχων. Και κυβέρνηση υπόδουλη ανέλαβαν να σχηματίσουν ή στηρίξουν οι Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς, Γιώργος Καρατζαφέρης και Λουκάς Παπαδήμος. Προς διερεύνηση τίθεται και η στάση του Κάρολου Παπούλια, ο οποίος απαθής παρακολουθεί την κατασπάραξη του Συντάγματος. Και υπουργοί ή υπουργήσιμοι στριμώχνονται στην-άβολη πια για τόσους πολλούς-αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου. Και στελέχη, όπως της περίφημης ΕΛΣΤΑΤ, προθύμως συνεργάζονται με τον εχθρό ενεργώντας «κατά τρόπο πιεστικό για τον λαό». Και καταδότες υπάρχουν, οι οποίοι δείχνουν με το δάχτυλο ως ένοχους τους αριστερούς σε κάθε μικρή ή μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία. Και γενικώς πολλοί είναι αυτοί που συνεργάζονται «με τον εχθρό κατά τρόπο ανάξιο Έλληνος πολίτη και έθιξαν την εθνική αξιοπρέπεια, διευκολύνοντας το έργο των αρχών κατοχής».

Το ερώτημα είναι αν και οι σημερινοί δωσίλογοι και μαυραγορίτες θα γλιτώσουν στην πλειονότητά τους, όπως και μετά την απελευθέρωση του 1944, για να συνεχίσουν απρόσκοπτοι το θεάρεστο έργο τους για την αναστήλωση της καταρημαγμένης πατρίδας.

ΓΡ.Ρ