Εκλογές 2012: Διάλυση χωρίς «κρότου-λάμψης» – Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Στο ΜΟΝΟ Μαΐου 5, 2012

tags: Αλέξης Τσίπρας, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Βενιζέλος, Γρηγόρης Ρουμπάνης, Εκλογές 2012, Καμμένος, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Σαμαράς

ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αν και ονειρεύτηκαν να γίνουν αρχιτέκτονες, δεν κατάφεραν να γίνουν τίποτε άλλο, παρά μεταφορείς μπαζών.

Ένας όμορφος, ζεστός και χαμογελαστός ήλιος χαϊδεύει την Ελλάδα. Της αλείφει με αγριοβότανα τις πληγές, την παίρνει από το χέρι και της δίνει ελπίδες για τις μεγάλες αλλαγές που βρίσκονται μπροστά της.

Κάπως έτσι ονειρεύονταν οι πιο ρομαντικοί από τους ρομαντικούς, οι ποιητές της ειρηνικής επανάστασης, μια μέρα σαν κι αυτή. Ν’ αφήνει ο τόπος πίσω τους καπνούς και τα χαλάσματα, να φυλάει βαθιά στην καρδιά του τους νεκρούς αυτόχειρες, να κρατά σφιχτά από το μπράτσο τους πληγωμένους των διαδηλώσεων και τους σακατεμένους των απάνθρωπων μέτρων, να στέλνει ένα χαμόγελο ελπίδας σ’ όσους τραυματίστηκε απρόσμενα η ψυχή τους, και να επιχειρεί το μεγάλο βήμα.

Κι όμως υπάρχει: αξιοπρέπεια!

Και να που η αξιοπρέπεια δεν συναντάται μόνο στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Και να που δεν χρειάζεται πια να δούμε και να ξαναδούμε το «Υπάρχει και Φιλότιμο’ του Αλέκου Σακελλάριου», για να απολαύσουμε έναν πολιτικό που δεν ανέχεται να είναι έρμαιο των ειδικών.

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε όχι στο Mega στην πρόσκληση που ελέω του εκλογικού νόμου του απηύθυνε το κανάλι για να παραθέσει τις απόψεις του. Χρόνος δεκαλέπτου στο δελτίο των 8. Το θλιβερό (για το κανάλι) καθήκον, το καθήκον να ενημερώσει τον διευθυντή Χρήστο Παναγιωτόπουλο, για την απόφαση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ανέλαβε ο Πάνος Σκουρλέτης. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε κάτι τέτοιο.

Ο Παπούλιας και το νίψιμο των χειρών του

– Του Γρηγόρη Ρουμπάνη, από το ΜΟΝΟ #6

Απριλίου 11, 2012

tags: Γρηγόρης Ρουμπάνης, Εκλογές, Ελλάδα, Κάρολος Παπούλιας, Παπαδήμος

Δηλώνει αμέτοχος των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και αδύναμος να τις στρέψει στη φυσιολογική τους κύτη. Δεν είναι κάποιος εξωθεσμικός παράγων ή ο Αρχι-επίσκοπος, αλλά ο ίδιος ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας και των λειτουργιών της, ο Πρόεδρός της Κάρολος Παπούλιας.

Το διαπίστωσε ένας εκ των συνομιλητών του, το τελευταίο διάστημα, όταν τον ρώτησε, γιατί δεν αναλαμβάνει κάποια πρωτοβουλία, την ώρα που βλέπει τη Βουλή να έχει αλλάξει σύνθεση τόσο θεαματικά, με καμιά εξηνταριά βουλευτές να έχουν μεταπηδήσει σε άλλο κομματικό στρατόπεδο, και την κυβέρνηση να μην μπορεί να περάσει όχι μόνο ούτε νομοσχέδιο αλλά ούτε και τροπολογία χωρίς να γίνει θέαμα στα «δελτία των 8». Και, όπως ήταν φυσικό, του έθεσε το θέμα των εκλογών, οι οποίες θα έδιναν τη μόνη δημοκρατική λύση, αλλά αναβάλλονται από μήνα σε μήνα με διάφορα πραγματικά ή φανταστικά επιχειρήματα.

Οκτώ αρχηγοί στον εφιάλτη των κουλουάρ

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

(Από το περιοδικό ΜΟΝΟ)

Μούδιασαν κολλημένοι στο βατήρα. Οκτώ αρχηγοί κομμάτων στην αναμονή των εκλογών έχουν δηλώσει έτοιμοι να συμβάλουν στην αναμόρφωση της χώρας, να δώσουν ελπίδα στους πολίτες, δουλειά στους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες, όνειρα στους νέους, αξιοπρέπεια από αυτήν που χάθηκε, ένα καλύτερο μέλλον. Και τώρα κοιτούν με δέος μπροστά τους το νήμα του τέρματος.

Φωτο eurokinissi

Τραγικότερη φιγούρα όλων αυτή του Αντώνη Σαμαρά. Ξεκίνησε υποσκελίζοντας θεαματικά τη Ντόρα Μπακογιάννη στην κούρσα διαδοχής του Κώστα Καραμανλή, έκανε μια επίσης θεαματική πιρουέτα στο «Ζάππειο 1» κουρελιάζοντας το μνημόνιο και υποσχόμενος ξεμπέρδεμα με το χρέος σε χρόνο ρεκόρ, εντυπωσίασε και με το «Ζάππειο 2», αλλά «Ζάππειο 3», σταθμό για θριαμβευτική είσοδο στο νεοκλασικό του Δημήτριου Μαξίμου, το βράδυ των εκλογών, δεν βλέπει.

Ο διάβολος και οι κακές συνήθειές του με την κάλπη

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Είναι οι πιο ανεπιθύμητες εκλογές μετά από εκείνες του 1967. Αυτές που δεν έγιναν. Ανεπιθύμητες στους ηγήτορες της καθεστηκυίας τάξης. Τότε. Και τώρα. Κι όπως τα έφερε ο διάβολος, Μάιο μήνα είχαν προγραμματιστεί να γίνουν το 1967, Μάιο μήνα και πάλι.

Ευχής έργον να μην τα φέρει ο τρισκατάρατος στο δρόμο που τα έφερε 45 χρόνια πριν. Κι όταν μιλάμε για διάβολο, δεν εννοούμε κάποια υπερφυσική δύναμη του κακού. Εννοούμε τους εγκόσμιους λειτουργούς της ανωμαλίας που εχθρεύονται την κοινωνία. Αυτούς που είναι εντολοδόχοι άνομων συμφερόντων. Και συχνά αιματηρών.

Θα ακυρώσουν την ελπίδα; (φωτο eurokinissi)

Τα λεφτά είναι πολλά. Έρχονται από τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τον χρυσό, τις μεταφορές, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, το λάδι, τις ελιές, τη θάλασσα, τον αέρα, τον ήλιο και τη ρίγανη (μαζί με τα κολοκύθια, καμία αντίρρηση). Από παντού έρχονται. Και πάνε στις γερμανικές και άλλες γερμανικών συμφερόντων τράπεζες. Οι οποίες συναγωνίζονται πλέον τις αμερικανικές και εγγλέζικες.

Αυτά είναι που διακυβεύονται. Μέχρι τώρα η Ιστορία έχει γράψει ότι κάθε που τέτοιου είδους συμφέροντα κινδυνεύουν, αναλαμβάνουν οι μεγάλες δυνάμεις. Χωρίς εισαγωγικά η φράση.

Στον Δημήτρη Χριστούλα

Κι όμως, ο Δημήτρης Χριστούλας δεν έστρεψε το πιστόλι εναντίον του εαυτού του. Το έστρεψε εναντίον εκείνων που δεν ανέχθηκε και δεν ανέχεται να μιλούν και να πράττουν εξ ονόματός του. Αυτοί είναι οι νεκροί. 

Η διαθήκη του

Αυτός είναι εδώ. Μαζί μας. Μας κρατά από το χέρι και μας δείχνει έναν κόσμο μπροστά μας χωρίς απελπισία, χωρίς ταπείνωση, έναν κόσμο με αισιοδοξία και αξιοπρέπεια.

Ούτε Νιγηριανοί στη Νιγηρία τους

Έφτιαξαν το παιχνίδι, έφτιαξαν τους κανόνες τους, είναι οι ίδιοι διαιτητές, προπονητές, αμυντικοί, μεσαίοι και επιθετικοί, και τώρα, τάχαμου, περιμένουν το αποτέλεσμα. Των εκλογών.

Στη μοίρα του Λαοκόοντα;Όχι.

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εδώ εκτελεστικάριοί τους έφτιαξαν όπως ήθελαν την οικονομική κατάσταση της χώρας, έστησαν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους, χτίσανε τα αδιέξοδα και τώρα ευαγγελίζονται τη σωτηρία της: «Ή ψηφίζετε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ή διαλύεστε», λένε με γερμανική ωμότητα στους Έλληνες πολίτες. Είναι σα να λένε «ή πεθαίνετε αμέσως, ή πεθαίνετε αργά και βασανιστικά».

Θίασος για… οπωροκηπευτικά

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Άνευρη αλλά κατά διαστήματα απολαυστική. Θλιβερή αλλά και διασκεδαστική. Άτεχνη και ταυτόχρονα θεαματική. Η κυβέρνηση-θίασος δίνει τις τελευταίες της παραστάσεις. Και ο θιασάρχης επικεφαλής του θιάσου Λουκάς Παπαδήμος προσπαθεί να πείσει, ακόμα, για τον ρόλο του.

Ο επικεφαλής του θιάσου (φωτο eurokinissi)

Πλήρης η αποτυχία. Αποτυχία απέναντι στους πανίσχυρους πιστωτές. Αποτυχία και απέναντι στο κοινό (των πολιτών), που το έχει κλειδώσει μέσα στην αίθουσα του θεάτρου και το υποχρεώνει να παρακολουθεί αλλά και να συμμετέχει στην απίστευτη παράστασή του.

-Πότε θα γίνουν εκλογές, να ξεκλειδώσουν οι πόρτες και να βγούμε έξω στον καθαρό αέρα; Φωνάζουν οι θεατές.

Ο Ράιχενμπαχ και η Αριστερά στο ίδιο σταυροδρόμι

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

(δημοσιευμένο στο http://monopressgr.wordpress.com/)

Ώρα Ελλάδας, ή ώρα Ράιχενμπαχ; Το ερώτημα αυτό προβάλλει ενώπιον της κάλπης ο Αλέξης Τσίπρας, στον οποίο ωστόσο η Ιστορία προβάλλει ένα άλλο ερώτημα, εξίσου κρίσιμο: είναι έτοιμη η Αριστερά να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όμοιο μ’ εκείνο στο οποίο βρέθηκε πριν από εξήντα οκτώ χρόνια με την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές;

Ο Ράιχενμπαχ στο επίκεντρο (foro eurokinissi)

Προφανώς η πρόκληση θα ήταν ισχυρότερη, αν η Αριστερά βρισκόταν ενωμένη ενώπιόν της, και συγκροτημένη διεκδικούσε την ευθύνη για την αλλαγή πορείας από την εξαθλίωση στην ανάπτυξη και την προκοπή. Δεν είναι. Μπορεί στο σύνολό της να διεκδικεί ποσοστά που φλερτάρουν με το 40%, αλλά ο κατακερματισμός της θολώνει το όνειρο να πάρει τα ηνία της

Το ΠΑΣΟΚ ανήκει στην οικογένεια Παπανδρέου

Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που ξέρουμε από παλιά. Από την ίδρυσή του. Τότε, το 1974, ο Ανδρέας ήθελε ένα δικό του κόμμα. Δεν ήθελε να ελέγχεται από κανέναν Μαύρο ή Ζίγδη και γι’ αυτό δεν δέχτηκε την ανασύνταξη και τη μετεξέλιξη της Ένωσης Κέντρου. Για τον ίδιο λόγο δεν ανέχθηκε στη συνέχεια τον έλεγχο από τη Δημοκρατική Άμυνα, και τη διέγραψε.

Οι αδερφοί Παπανδρέου

Το κράτησε στα χέρια του και στην απόλυτη κυριαρχία του όσο ζούσε. Ακόμα κι όταν αρρώστησε βαριά, κανείς δεν τολμούσε να του ζητήσει να παραιτηθεί. Ήταν πρωθυπουργός και χαροπάλευε στο Ωνάσειο.

Εθνική αναξιότης

Ούτε μνήμη εθνική έχουν, ούτε συνείδηση πατριωτική. Δεν έχουν καν ντροπή. Αλλιώς θα αποσύρονταν στην αφάνεια, πριν καν τολμήσουν την ταπείνωση.

Η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως το βράδυ της Παρασκευής 9 Μαρτίου του… σωτηρίου έτους 2012, με απόφαση του ISDA, όπως άλλωστε αναμενόταν μετά την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης. Αυτό κατάφερε η κυβέρνηση, το οποίο υποτίθεται ότι απέτρεπε με όλες τις ενέργειές της από τον Οκτώβριο του 2009 και με την υποταγή της στην τρόικα από την άνοιξη του 2010. Και το «πιστωτικό γεγονός» επισημοποιήθηκε και τα CDS καταβάλλονται, με απίστευτα επαχθέστερους όρους από αυτούς που θα ίσχυαν αν εξ αρχής κήρυττε η χώρα πτώχευση, δεμένη πισθάγκωνα, πέραν όλων των άλλων, και στο αγγλικό δίκαιο.

Γιώργου Μπαλάφα, φωτογραφίες από την κατοχή

Η Ελλάδα χρεοκόπησε εν χορδαίς και τυμπάνοις. Πανηγυρικοί από τον αμετροεπή Βενιζέλο και τον διαπραγματευτή των διεθνών τοκογλύφων Παπαδήμο. Ύμνοι από τα μέσα ενημέρωσης, που ως αυλητρίδες χορεύουν στο ρυθμό των τραπεζών, δέσμια στις χρηματοδοτήσεις τους. Οργή στους πολίτες. Χλευασμός από τον διεθνή Τύπο, με τη γαλλική εφημερίδα Le Monte να περιγράφει σε πηχυαίο τίτλο της το δράμα: «Η Ελλάδα πέτυχε τελικά την πτώχευσή της», καρφί στο μάτι των ελληνικών εφημερίδων που δεν…

Τι ετοιμάζονται να ψήσουν;

Κάτι ψυλλιάζονται στην Κουμουνδούρου για δημοσκοπικά μαγειρέματα σ’ αυτούς τους πονηρούς καιρούς. Είδαν περίεργα πράγματα σε κάποιες μετρήσεις (δηλαδή οι θεοί να τις κάνουν μετρήσεις) και χτυπούν την καμπάνα. Ο Κώστας Πουλάκης, υπεύθυνος της Επιτροπής Ερευνών και Μελέτης Δημοσκοπήσεων και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της ΣΕΔΑ Σπύρο Ζαβιτσάνο, ευγενική πλην προειδοποιητική:

«Λαμβάνω την πρωτοβουλία να σας αποστείλω την παρούσα επιστολή εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στα ελληνικά πολιτικά πράγματα το τελευταίο διάστημα.

Ο πολιτικός καιάδας και το εθνικό ανάθεμα

Αν ήταν απλώς η χειρότερη κυβέρνηση, έστω και όλων των εποχών, δεν θα υπήρχε πρόβλημα τόσο σοβαρό και επώδυνο. Οι εσωτερικοί κραδασμοί και η κοινωνική αντίσταση θα την έριχναν σε ταχύτατο χρονικό διάστημα, θα ακολουθούσαν εκλογές, και ο τόπος θα τραβούσε πάλι το δρόμο του. Με κόπο, αλλά θα τον τραβούσε.

Ειλικρίνεια,πίστη και όραμα

Είναι η κυβέρνηση που έχει καταδικάσει τη χώρα στην εξαθλίωση και την υποδούλωση στον ξένο παράγοντα. Είναι η κυβέρνηση που συσσωρεύει τόσα δεινά, τα οποία έχει να ζήσει η κοινωνία από την εποχή του εμφυλίου. Η περίοδος της χούντας μπροστά της μοιάζει με μικρή περιπέτεια, μια δοκιμασία που κόστισε την ελευθερία για ένα χρονικό διάστημα, διώξεις αντιφρονούντων, βασανισμούς απάνθρωπους σε ορισμένες περιπτώσεις,

Ο βιοπαλαιστής Γιάννης Ραγκούσης

Είναι να μη βγει από τα ρούχα του; Τέτοιο παιδί, σαν τον Γιάννη τον Ραγκούση έχουμε πολλά; Βιοπαλαιστής, μεροκαματιάρης και αυτοδημιούργητος, έπεσε στα νύχια των αρπαχτικών του τάχαμου ανεξάρτητου Τύπου και της αντικειμενικής Ενημέρωσης, και τον κατασπάραξαν.

Κι έγινε βουλευτής, υπουργός, κλπ... foto:eurokinissi)

Τι έκανε το παλικάρι; Πήρε μέσω της συζύγου του ένα δανειάκι από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ή κάτι τέτοιο), για ένα διαμερισματάκι των 200 τετραγωνικών όλα κι όλα-τόσα φαίνονται στο συμβόλαιο, τόσα λέμε-και το κάνανε θέμα, τα παλιόπαιδα. Κι ας το ξόφλησε αμέσως μόλις έπιασε δουλειά.

Ο Τζέφρι στρέφει τα πυρηνικά της Μόσχας προς την Αθήνα

Το κατάφερε και αυτό ο Τζέφρι με συνεργό την κυβέρνηση Παπαδήμου; Δύσκολο δεν θα ήταν γι’ αυτόν, αλλά σίγουρα αποτελεί είδος πολιτικής τόλμης (ή εγκληματικής αφέλειας): Να καταστήσει την Ελλάδα στόχο της Ρωσίας, επειδή έτσι το θέλουν οι σκληροπυρηνικοί θερμοκέφαλοι της Ουάσινγκτον, όπως προκύπτει από δημοσίευμα της defencenet.gr.

Η απειλή του τρόμου

Με δυο λόγια, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτός του ότι:

-Έμπλεξε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ...

-Άναψε το φιτίλι στην πυριτιδαποθήκη του ευρώ...

-Άνοιξε τις ορέξεις των εθνικιστών Γερμανών της Μέρκελ να προχωρήσουν σε νέα απόπειρα κατάκτησης της Ελλάδας (για να προκαλέσει στη συνέχεια την απελευθερωτική έφοδο των Αγγλοαμερικάνων με λίρα-δολάριο)...

Τ’ ακούς Αντωνάκη;

Άσχημα τα νέα από τον Αντωνάκη. Βλέπει στις δημοσκοπήσεις να πείθει όλο και λιγότερους νεοδημοκράτες για το αξιόχρυσον της κωλοτούμπας και παθαίνει πανικό. Βλέπει να υποχωρεί η χάρη του στις δημοτικότητες και τον πιάνουν ημικρανίες. Ναυαγεί η προσδοκία του να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της ΝΔ με τα εγκαίνια κιόλας των επιθέσεών του εναντίον της Αριστεράς, και πνίγεται στην απελπισία.

Φωνάζει, χτυπιέται, απειλεί θεούς και δαίμονες, αλλά η μόνη φωνή που ακούει να του αποκρίνεται είναι «σκασμός Αντωνάκη». Ακριβώς. Γιατί ο Αντωνάκης δεν μπορεί πια ούτε πείσει αλλά ούτε και να εκβιάσει απειλώντας «θα πάρω το καπελάκι μου και θα φύγω».

Μια εγκυμοσύνη… δυο μηνών

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη


Δυο μήνες το πολύ. Τόσοι μας μένουν μέχρι να μιλήσει η κάλπη, αν βεβαίως δεν ανατραπούν οι προγραμματισμοί του Μεγάρου Μαξίμου, της Συγγρού και της Ιπποκράτους, που τρέχουν τώρα να προλάβουν τα χειρότερα.

Συννεφιασμένες σκέψεις (φωτο eurokinissi)

Τα χειρότερα για τους ίδιους. Ώστε να έχουν άνεση για να φέρουν τα χειρότερα για τον πολίτη, την κοινωνία ολόκληρη και τη χώρα. Έχουν υπογράψει συμβόλαια και έχουν δώσει λόγο στους δανειστές, να προχωρήσουν στο απροχώρητο. Γνωστά αυτά τοις πάσι πλέον, κι ο κόσμος-πολύς κόσμος-δεν δείχνει διατεθειμένος να φάει κουτόχορτο. Υπάρχουν και οι αμετανόητοι βεβαίως.